از بین افراد خاندان نبوت که در کربلا به دست لشکر یزید به شهادت رسیدند سه نفر فرزندان عبدالله بن جعفر طیّار (یعنی فرزندان حضرت زینبسلام الله علیها ) بودند.
عون، محمد و عبیدالله سه پسر عبدالله بن جعفر و حضرت زینب سلام الله علیها بودند که به همراه مادر خویش در رکاب امام علیه السلام به کربلا آمده بودند.
آنان وقتی که تنهایی دایی و امام خویش را دیدند یک به یک به میدان رفتند و جان خود را فدای اسلام کردند.
ابتدا عون برای مبارزه به میدان آمد، در حالی که می‌گفت:
ان تنکرونی فانا ابن جعفر شهید صدقٍ فی الجنان ازهر
یطیر فیها بجناحٍ اخصر کفی بهذا شرفاً فی المحشر؛
اگر مرا نمی‌شناسید، پس من پسر جعفر، شهیدی راستین در بهشت تابان هستم؛
او در آنجا با بالی سبزفام پرواز می‌کند، در محشر همین شرافت او را بس است.
عون با شمشیر به جنگ دشمن رفت تا این که سی نفر سوار و هجده نفر پیاده را به قتل رسانید.
پس از آن رشادت‌های چشمگیر عون، شخصی به نام «عبدالله قُطبه الطائی» با شمشیر به او حمله کرد. با ضربه او، عون به شهادت رسید.
در زیارت ناحیه مقدسه آمده: «السّلامُ عَلی عَون بن عَبدالله بنِ جَعفرٍ الطّیار.» در زیارت ناحیه، از او با عناوین هم پیمان ایمان، نصیحت کننده به سوی پروردگار و همتای مثانی و قرآن یاد شده و قاتل او مورد لعن خداوند قرار گرفته است.
در حمله‌ایی که عون به شهادت رسید، محمد فرزند دیگر حضرت زینب سلام الله علیها وارد میدان شد. در این نبرد نابرابر، رجزهای محمد اینگونه است:
اَشکوا اَلَی الله من العدوان فعال قوم فی الرّدی عمیان
قد بدّلوا معالم القرآن و محکم التّنزیل و التّبیان؛
از این دشمنان به خداوند شِکوه می‌برم؛ این قوم و مردمی که در گمراهی و کوردلی به سر می‌برند.
اینها که روشنگری‌های قرآن را تغییر دادند، و به ترک محکمات قرآن و بیاناتش پرداخته‌اند.
محمد بن عبدالله، در روز عاشورا ده نفر از دشمن را از پای در آورد. دیری نگذشت که او نیز همچون برادربه دست «عامر بن نهشل تمیمی» به فوز شهادت نائل آمد. پس از وی، برادرش عبیدالله نیز در راه حق جنگید و شهید شد.
امام زمان عج در زیارت ناحیه مقدسه به ایشان سلام می‌دهد: «السلامُ عَلی مُحمد بن عَبدالله بنِ جَعفر.»
بدن مطهر این سه برادر با دیگر شهدا، در پایین پای امام حسین علیه السلام دفن شده است.
برگرفته از کتاب یاران شیدای حسین بن علی علیهماالسلام، استاد مرتضی آقا تهرانی