وقتی فرمان جهاد صادر میشود یعنی هر کس به اندازه توان خود در راهی که مشخص شده است باید تلاش کند و از پا ننشیند. درباره مباحث نظری جهاد اقتصادی حرفهای شنیدنی بسیار است. مقالات زیادی هم نوشته شده است. ولی کمتر گفته شده است که چگونه میتوان مجاهدت اقتصادی داشت. برای شرکت در جهاد اقتصادی باید عرصههای آن مشخص شود و روشهایش. و همواره به یاد داشت که فرمود: والذین جاهدوا فینا لنهدینم سبلنا. که یعنی ما مأمور به وظیفه هستیم نه مأمور به نتیجه.
۱-اسراف ممنوع!
خیلی هم سخت نیست. فقط باید تمرین کرد. از چیزهای ساده هم میتوان شروع کرد. از لامپی که هنگام بیرون رفتن از اتاق میتوان خاموش کرد تا آبی که هنگام وضو گرفتن استفاده میکنیم. و حتی اگر در وقت هم صرفهجویی کنیم و به سادگی از کنار دقیقهها نگذریم در جهاد اقتصادی سهیم هستیم.
۲-مرغ همسایه غاز نباشد لطفا!
مقام معظم رهبری در دیدار با کارگران(۷/۲/۱۳۹۰):
«نکتهى دیگر که خطاب به همهى مردم کشور است، مصرف کالاى داخلى است. یکى از آفات موجود اجتماعى ما که ریشهى آن، میراث دوران طاغوت و دوران ظلمانىِ گذشته است، همین است که افراد، دلبستهى به تولیدات بیگانه باشند. یک وقت تولید داخلى نداشتیم؛ یک وقت تولید داخلى، تولید غیر قابل مصرفى بود؛ امروز اینجورى نیست؛ امروز تولیدات داخلى، تولیدات مرغوب و مطلوب است. در عین حال یک عدهاى خوششان مىآید که بگویند فلان نشان خارجى روى لباسشان هست یا روى وسیلهى خوراکىشان هست؛ این یک بیمارى است؛ این بیمارى را باید علاج کرد. این کار، توجه نکردن به این است که ما در این مملکت داریم زندگى میکنیم و از نعمتهاى الهى بر این کشور داریم برخوردار میشویم. آن وقت پولى را که در این کشور به دست مىآوریم، میریزیم توى جیب یک کارگر خارجى، به زیان یک کارگر داخلى. این معنایش این است که ما به نیاز داخل، به کارگر داخل که دارد زحمت میکشد و جنس تولید می کند، بىاعتنائى میکنیم، میرویم سراغ کارگر خارجى. این خیلى عادت بدى است.
در سال جهاد اقتصادى، به نظر من یکى از قلمهاى مجاهدت اقتصادى مردم این است که بروند سراغ کالاى ساخت داخل؛ آن را بخواهند. البته این طرف قضیه هم این است که کالاى ساخت داخل بایستى قانعکننده باشد؛ بایستى دوامش، استحکامش، مرغوبیتش جورى باشد که مشترى را قانع کند؛ این هر دو در کنار هم، یک کار لازم و واجبى است.»
۳-کار عار نیست!
حتما نباید پشتمیزنشین بود. فرهنگ غلطی است که خیلیها دوست دارند شغلی داشته باشند که منحصر در ادارات دولتی باشد. هر کس باید خودش را موظف بداند که بیکار نباشد. وقتی جامعهای پویاییاش را در کارکردن دید بسیاری از مشکلاتش حل خواهد شد. اگر چه دولت خود را موظف میداند که با ایجاد اشتغال گامی به سوی ریشهکن شدن بیکاری بردارد، ولی بیشتر و پیشتر وظیفه ماست که به دنبال کار باشیم. خیلیها فکر میکنند کارهایی مثل کشاورزی و دامداری باعث کسر شانشان میشود. کار عار نیست … ثروتمند عرب، چاه میکَند و در مزرعهی دیگران به مزد کار میکرد، و هماو انسان کامل بود و مولای موحدان… .
۴-به فکر تولید باشید
اگر میخواهید پولهایتان را ذخیره کنید راههای متفاوتی وجود دارد. از سپردهگذاری در بانک گرفته تا فعالیتهای اقتصادی در حوزه بورس و … . کار دیگری هم میتوان کرد. که از پس آن زودتر و شیرینتر به بازده اقتصادی خواهید رسید و در مجاهده اقتصادی هم شریک شدهاید. و اینکه چند نفری جمع شوید و پولهایتان را روی هم بگذارید و چند جوان را که تخصص لازم دارند را پیدا کنید و در همان شهر و حتی روستای خود فعالیت اقتصادی مستقل و محلی به راه اندازید. اگر جوانان روستای حسینآباد فهرج محصول خرمای امسال را جمع کنند و با یک بستهبندی زیبا به دست مشتری برسانند فعالیت اقتصادیشان با رویکرد تولیدی شروع شده است و میتوانند کمکم این کار را گسترش دهند.
حتی اگر زمین کشاورزی ندارید میتوانید در حیاط منزلتان یک کارگاه کوچک پرورش قارچ راه بیندازید و دست چند نفر دیگر را هم به کار مشغول کنید. فقط کافی است کمی فکر کنید تا بتوانید نمونههای محلی را پیدا کنید.
۵-مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُم
برای اینکه سطح رفاه اجتماعی مردم در جامعه اسلامی یکسان شود و همه بتوانند در حد متوسط زندگی کنند عامل مهمی به عنوان انفاق در دستورات اسلامی وجود دارد. یکی از مصادیق جهاد اقتصادی این است که بتوانیم به راحتی و با نیتی خدایی از مال و داشتههایمان دل بکنیم و آن را در راه خدا مصرف کنیم. و چه خوب است که خانوادهای با این کار شاد شوند و بتوانند خود را برای بندگی خدواند آمادهتر کنند. کافی است هر کس در بین اقوام و خویشان خود به دنبال این امر باشد. انفاق کردن آنچه به ظاهر کم میآید هم موثر است. حداقل برای منفق. که فرمود: مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی سَبیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّهٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فی کُلِّ سُنْبُلَهٍ مِائَهُ حَبَّهٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ (کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مىکنند، همانند بذرى هستند که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه، یکصد دانه باشد و خداوند آن را براى هر کس بخواهد (و شایستگى داشته باشد)، دو یا چند برابر مىکند و خدا (از نظر قدرت و رحمت،) وسیع، و (به همه چیز) داناست.)
۶-مطالبهی مبارزه!
از صدور فرمان هشت ماده ای رهبر انقلاب درباره لزوم مبارزه با مفاسد اقتصادی ده سال میگذرد. هنوز در این باره کار هدفمند و تاثیرگذاری صورت نگرفته است و هنوز مفاسد اقتصادی کلانی در سطح جامعه وجود دارد. میتوان با مطالبه جدی و پیگیرانه از مسئولین درباره عملکرد خود در برابر این فرمان یک مجاهدت اقتصادی داشت. نظارت عمومی و مطالبه عمومی از مسئولین میانبرترین راه برای پیشبرد اهداف انقلاب است و می توان با کمترین هزینه و بیشترین بهره به اهداف مشخص شده دست یافت.
۷-پیگیری اخبار جهاد اقتصادی
مجاهد باید بصیرت داشته باشد. چشمی میخواهد که بتواند وقایع را از ریشه ببیند و تحلیل کند. دستهای پیدا و پنهان در اتفاقات را بشناسد و بتواند تصمیمگیری کند و در موارد نیاز اقدام کند. شرط اول بصیرت هم آگاهی است. از آنچه میگذرد. برای مجاهدت اقتصادی باید دانست که چه کسانی در این عرصه فعالیت میکنند. باید توجه داشت که راههای انحرافی فعالیتهای اقتصادی کجاست. خودیها و منافقین این عرصه را باید شناخت. رصد کرد و برنامه ریزی. اگر چه بعد از گذشت دو ماه از صدور فرمان جهاد اقتصادی هیچ خبرگزاری مستقلی برای نشر اخبار جهاد اقتصادی به طور ویژه شروع به فعالیت نکرده است، ولی میتوان از لابهلای اخبار برخی مطبوعات و سایتها چیزهایی را پیدا کرد. مثلا هفته نامه ۹ دی دو صفحه خود را به جهاد اقتصادی اختصاص داده است. و یا سایت دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنهای پرونده ویژه جهاد اقتصادی دارد.
۸-ترویج گفتمان جهادی
اگرچه که نباید به حداقلها اکتفا کرد ولی اگر هیچ کاری برای مجاهدت اقتصادی از دستمان بر نمیآید حداقل تلاش کنیم تا گفتمان جهاد اقتصادی در میان خانواده و دوستان و … رواج یابد و این فرمان در فکر و یاد مردم زنده بماند. شاید من نتوانم قدمی در راه جهاد اقتصادی بردارم ولی مطمئنا دیگرانی هستند که صاحب فکر و توان هستند و میتوانند به امر ولی زمانه در راه اعتلای اقتصادی ایران اسلامی گامی بردارند.
منبع : روز خط طلبگی با کمی تغییر