مصوبه نهایی مجلس پیرامون نهی از منکر؛
به گزارش رجانیوز،”امر به معروف و نهی از منکر” در این قانون ناظر به اعمالی است که در جامعه علنی بوده و یا بروز احتمالی داشته باشد و یا بدون ضرورت تجسس ثابت شود که مضر به منافع عمومی و امنیت ملی است.
همچنین در صورت تصویب نهایی این طرح، امر به معروف و نهی از منکر در مرحله تذکر لسانی، کتبی و ارائه شکایت و گزارش به مراجع ذی‌ربط وظیفه همگانی است و در مرحله بعدی به حکومت اختصاص دارد.
شاید از دلایل تصویب این طرح، ضعفهایی بود که طرح های نیروی انتظامی در دو سه سال گذشته از آن رنج می برد.
یکی از این طرح ها که دوسال گذشته در این راستا به اجرا درآمد، “گشت ارشاد” بود؛ طرحی که می‌توانست در کنار سایر کارهای فرهنگی از قبیل تامین پوشش اسلامی جامعه، نهادینه کردن فرهنگ عفاف در جامعه، و البته با تذکر اکثریت مردم به اقلیتی که به “قانون حجاب” بی اهمیتی می کنند، مثمر ثمر باشد اما متاسفانه در نهایت این رفتار تک بعدی تبدیل به برخوردهای غیردقیق و ناهمگون نیروی انتظامی با برخی مصادیق شد.
این در حالیست که مساله عفاف و حجاب در جامعه ما یک مساله چند بعدی و پیچیده است که فارغ از قوانین مترقی اسلام،حتی ریشه در تاریخ ایرانیان دارد.
این باور کهن البته در دهه های اخیر در پروژه مشخص تعریف شده در جریان “شبیخون فرهنگی”، همسان ارزشهایی چون ابراز حساسیت نسبت به سرنوشت جامعه، مورد تهاجم قرار گرفته است.
این مساله باعث شده تا تظاهر برخی افراد به “بدپوششی” از دل “بی تفاوتی جامعه به این ناهنجاری” سر برآورد و به مرور خود را به عنوان “یک واقعیت” به جامعه تحمیل کند.
منتقدین با توجه به این سلسله است که معتقدند در تدبیر این معضل،به جای برخوردهای قهرآمیز با تک تک مصادیق “بدپوششی”، باید “عرف جامعه” را درباره این مساله از بی تفاوتی خارج کرد و البته به آحاد مردم آموخت که این فریضه را تنها “لسانی” و با “قول نرم و لین” لازم است انجام دهند.
به نظر می‌رسد طرحی که امروز در مجلس به امضای ۱۰۳ نفر از نمایندگان رسید بتواند در صورت تبیین برای عموم مردم راهی میانه در میان مسیرهای افراط و تفریط گونه برخورد با مظاهر منکر در جامعه و از جمله بی حجابی باشد.
گفتنی است در شریعت اسلام، امر به معروف و نهی از منکر نه محصور در مکانی خاص است و نه در زمان خاص و در اجرای آن سن و استطاعت شرط نیست. نه فقر، نه سن، نه مریضی، هیچ‌یک او را به تعطیلی نمی‌کشاند و قضا شدنی نیست.