گزارش فارس/
نگاهی به قیامهای جوانان علیه تبعیض در انگلیس در سالهای اخیر

خبرگزاری فارس: زمانی که آتش تنش های طبقاتی در قلب بریتانیا و در کنار محلات ثروتمند نشین لندن به راه افتاد، برای بسیاری از ساکنان این مناطق خاطرات قدیمی شورش های طبقاتی دهه هشتاد را زنده کرد.

به گزارش فارس، زمانی که آتش تنش های طبقاتی در قلب بریتانیا و در کنار محلات ثروتمند نشین لندن به راه افتاد، برای بسیاری از ساکنان این مناطق خاطرات قدیمی شورش های طبقاتی دهه هشتاد را زنده کرد.
سلسله شورش هایی که در نهایت به قیام بزرگ مردم لندن برای مقابله با طرح مالیات سرانه موسوم به شورش مالیات انجامید.
در هرصورت به نظر می رسد، دستگاه های اطلاع رسانی جزیره سبز تمایلی به مرور خاطرات بد دهه هشتاد ندارند، زمانی که آتش خشم جوانان مهاجر یکی پس از دیگری لندن را در هم می نوردید.

*لندن به قهقرا می رود

مشکلات اقتصادی بریتانیا در دهه ۷۰ و عقب ماندگی های این کشور قهقرایی که در لندن پدید آورد که به روشنی در چهره محلات فقیر نشین و حاشیه ای این شهر پدیدار بود.
محلاتی که از سوی جامعه شناسان آن زمان به سیاهچاله های فراموش شده شباهت داشتند. نزخ بیکاری بالا و فراوانی جنایت های سازمان یافته مشخصه بارز این مناطق شهری همچون بریستول و یا تاتنهام بود.
گرچه تا اوایل دهه هشتاد مشکلات این محله ها به گونه ای مشکلات داخلی محسوب می شدند و کمک های محدود دولتی به عنوان یک مسکن کم دوام از انفجار خشم ساکنان آن جلوگیری می کردند، اما با به قدرت رسیدن دولت محافظه کار تاچر و قطع شدن همین کمک های اندک تنها به یک جرقه کوچک برای به آتش کشیده شدن این انبار باروت لازم بود.

*شورش های مهاجران در شهری که زمانی بورس برداری بود

شهر بریستول در یکصد و شصت کیلومتری جنوب لندن از هر جهت برای یک آشوب تمام عیار شهری در اوایل دهه هشتاد آماده به نظر می رسید و نکته جالب این بود که این شهر زمانی پر رونق ترین بندرگاه تجاری انگلیس برای تجارت برده بود.
هزاران جوان مهاجر کاری به جز ولگردی و دله دزدی های کوچک نداشتند. درحقیقت میانگین اشتغال جوانان غیر سفید پوست در ماه تنها به چند روز می رسید و این یعنی بخش اعظم نیروی کاری اقلیت ۳۰ درصدی این منطقه وقت خود را در بارهای شهر سپری می کردند.
اوضاع بسیار بی ثبات بود ولی هیچ کس نمی دانست که اولین جرقه چه زمانی در منطقه خواهد خورد.

*جوانان مهاجر “بریستول ” را به آتش می کشد

در یازدهم آوریل سال ۱۹۸۰ ماموران پلیس به کافه ای در خیابان اصلی شهر بریستول به بهانه حمل مواد مخدر در آن حمله کردند و تعدادی از جوانان رنگین پوست این شهر را دستگیرکردند و درگیری هایی هم در جریان این حمله بین ماموران و جوانان این منطقه به وجود آمد.
پلیس تصور می کرد که تبعات این اقدام به تنها محدود به همان منطقه خواهد ماند، اما اتفاقات چند روز بعد اشتباهات پلیس را نشان داد.
صدها جوان خشمگین که از وضعیت خود به خشم آمده بودند،‌ با حرکت در خیابان ها با پلیس محلی درگیر شدند و شهر به سرعت حالت جنگی به خود گرفت و درگیری ها تا ۱۴ آوریل ادامه داشت.
این درگیری ها منجر به دستگیری ۱۳۰ نفر و مجروح شدن دهها نفر دیگر از جمله ۱۹ پلیس شد. در جریان این شورش ها چندین خودرو و مغازه نیز به آتش کشیده شد.
نکته جالب دراین میان بی توجهی به دلایل اصلی این شورش ها و سرکوب پلیسی اعتراضات مردم بود که چند سال بعد بار دیگر خود را نشان داد.

*موج خشم به لندن می رسد

اما این پایان کار نبود بلکه این بار اعتراض به وضعیت بد اقتصادی به قلب منطقه لندن نیز کشیده شد و این بار شورش در منطقه بریکستون لندن نشان از نارضایتی های عمیق اقتصادی در این کشور بود.
شورش منطقه بریکستون لندن در آوریل ۱۹۸۱ و یک سال پس از حوادث بریستول یکی از بزرگترین شورش های اجتماعی انگلیس در دهه های اخیر به شمار می رود. علل اصلی این شورش نیز به نحوه برخورد پلیس با جامعه سیاه پوست این منطقه باز می گردد که بر اثر چند حادثه که از ماه ژانویه آغاز شده بود در نهایت به شورش های گسترده خیابانی در ماه آوریل منجر شد که به مدت چند شبانه روز ادامه داشت.
در جریان شورش های بریکستون در جنوب لندن، طی دو روز بیش از ۱۵۰ ساختمان و ۱۰۰ دستگاه خودرو به آتش کشیده شدند و بیش از ۳۵۰ نفر مجروح شدند. این شورش ها پس از ممانعت پلیس برای انتقال یک جوان چاقو خورده سیاه پوست به بیمارستان آغاز شد و میلیون ها پوند خسارت مالی نیز به دنبال داشت.
این در حالی بود که هیچ تغییری در رفتار پلیس با جوامع سیاه پوست در این منطقه به وجود نیامد.

*زخم کهنه سرباز می کند

چهار سال بعد بار دیگر زخم کهنه تبعیض در منطقه بریکستون سر باز کرد و آشوب بار دیگر لندن را فرا گرفت.
این شورش ها در اواخر سپتامبر ۱۹۸۵ با حمله پلیس به یک زن سیاه پوست از سر گرفته شد و نشان داد که نارضایتی جوامع اقلیت در این کشور همچنان همانند آتش زیر خاکستر است که با هر حادثه ای شعله ور می شود.
خانم ‘دروتی گروس’ یک زن جاماییکایی الاصل بود که پلیس در ۲۸ سپتامبر ۱۹۸۵ به خانه اش حمله کرد تا پسرش را که متهم به حمل و نگهداری سلاح بود دستگیر کند. در جریان جست و جوی خانه، این زن سیاه پوست در نهایت با شلیک پلیس مجروح و از کمر به پایین فلج شد.
دو مامور پلیس که متهم به تیراندازی به خانم گروس بودند دادگاهی شدند ولی در نهایت مجازاتی علیه آنان صورت نگرفت.
در جریان اعتراضات سال ۱۹۸۵ در منطقه بریکستون که دو روز ادامه داشت چندین مغازه و خانه به آتش کشیده شدند و یک عکاس نیز که در جریان درگیری ها مجروح شده بود، بعدا جان باخت.

*لندن در محاصره

شورش های ادامه دار منطقه بریکستون سبب تلاش مارگارت تاچر و شهرداری لندن برای تخفیف نفرت مردم از پلیس و بهبود وضعیت اجتماعی منطقه جنوب لندن شد.
تمام کارشناسان و صاحب نظران اجتماعی بر ضرورت رسیدگی فوری به این مناطق تاکید می کردند، اما عملا امکان هیچ گونه اقدام ضربتی برای جلوگیری از هرگونه تقابلدیگر میان شهروندان و دولت انگلیس نبود.
از سوی دیگر رفتار خشن پلیس برای سرکوب ضربتی مناطق فقیر نشین ادامه داشت و همه در انتظار انفجار دیگری در لندن به عنوان شهری که زمانی امن ترین شهر جهان بود را داشتند.
به نظر می رسید لندن در محاصره قرار گرفته است.

*تاتنهام نیز نا آرام می شود

این بار شعله ای آتش خشم مردم از ناحیه دیگری در لندن به هوا بلند شد، گزینه بعدی تاتنهام به عنوان نقطه کانونی درگیری مردم با نیروهای دولتی انگلیس بود.
حدود یک هفته بعد از اعتراضات خیابانی منطقه بریکستون لندن، باز هم حادثه دیگری توسط پلیس و این بار در شمال شهر رقم خورد که شورش های گسترده ای را در منطقه ‘تاتنهام’ باعث شد.
پلیس لندن در روز ۵ اکتبر ۱۹۸۵ پس از دستگیری یک جوان سیاه پوست به نام ‘فلوید ژارت’، اقدام به بازرسی خانه وی کرد که در جریان این بازرسی مادر وی به نام ‘سینتیا ژارت’ کشته شد.
کشته شدن این زن سیاه پوست در جریان هجوم پلیس به خانه اش، موجی از خشم و نفرت را علیه نیروهای پلیس دامن زد و ناآرامی های گسترده ای را در منطقه ‘تاتنهام’ به وجود آورد. در جریان این ناآرامی ها مردم خشمگین به پلیس و اماکن عمومی حمله کردند و دهها ساختمان و خودرو را به آتش کشیدند.
در جریان این درگیری ها یک مامور پلیس به نام ‘کیث بلیک لاک’ نیز کشته شد.

*هیچ چیز اصلاح نمی شود

در طول دهه هشتاد شورش های دیگری در مناطق مختلف لندن به وجود آمد که شاید نقطه کانونی تمام آن ها تبعیض اجتماعی و به همراه مشکلات اقتصادی فراوان به اقشار فقیر انگلیسی بود.
در دهه ۱۹۸۰ میلادی شورش های بیشتری نیز در منطقه ‘تاکستیث’ شهر لیورپول و منطقه ‘هندز ورث’ شهر بیرمنگهام روی داد که تقریبا علت همه آنها مشابه بود و به نحوه برخورد پلیس با جوانان بویژه جوانان رنگین پوست باز می گشت.
دستگاه امنیتی انگلستان مدعی بود که این مسائل به دلیل آموزش های ناکافی نیروهای تحت خدمت در پلیس این کشور روی داده بود، اما شورش های ابتدایی دهه نود ثابت کرد که این استدلال تنها یک توجیه برای اتفاقات گذشته است.
در حقیقت ساختار اجتماعی انگلستان از مسائلی رنج می برد که تنها راه درمان تغییرات وسیع گسترده در حاکمیت این کشور بود، در حالی که هیچ کدام از سیاستمداران این کشور مایل به چنین کاری نیستند.

نوشته شده توسط در تاریخ چهارشنبه, 17th آگوست 2011 | ۱۱۰۲بازدید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.