دکتر «محمدحسن قدیری ابیانه» دکترای مدیریت استراتژیک و سفیر سابق ایران در مکزیک و ایتالیا؛ با خواندن بند ۹ و ۱۰ از نامهی اول «پولس رسول» به «تیموتائوس اول» در انجیل، خاطر نشان میکند که تمامی ادیان الهی در توجه به منزلت حقیقی زن و پوشیده بودن او تأکید دارند، اما کارنامهی امروز غرب در ترویج برهنگی زن به نوعی دور افتادن از ریشههای حقیقی مسیحیت است. در این میان بی انصافی است که حجاب به عنوان یک ارزش مسلم الهی – اسلامی در یک ویژهنامهی داخلی به مجالس اشرافی اروپا و الگوگیری ناصرالدین شاه از این مجالس نسبت داده شود.
**به تازگی شاهد انتشار ویژهنامهی روزنامهی ایران با عنوان «خاتون» بودیم که در آن آشکارا عنوان شده بود حجاب یا چادر، چهرهی زن را قاب میگیرد و بیشتر باعث جلب توجه میشود. دیدگاه شما در این باره چیست؟
ما باید ببینیم مرجع و معیار این اظهارنظرها کجاست، بنده معتقدم اگر اسلام به عنوان شارع مقدس حکم داد که تمام بدن زن پوشیده بماند و فقط چهره و کفین در معرض دید قرار گیرد به خوبی نسبت به تبعات این حکم آگاه بوده است. اظهارنظر شگفتی است که بگوییم حجاب چهرهی زن را قاب میگیرد و به نوعی وسیلهی تحریک است. امروز در غرب چگونه زن را وسیلهی تحریک جنسی قرار دادهاند؟ معلوم است با نمایش اندام در صورتی که حجاب این اقدام را خنثی میکند. امروز در جوامعی که جذابیت جنسی به یک ارزش اجتماعی تبدیل شده، زیبایی جسمی زن به صورت ویترین مورد توجه است. در اسلام جذابیت فیزیکی زن یک ارزش صرفاً زناشویی است و نباید وارد روابط اجتماعی شود، چرا که عامل تبعیض در میان زنان میگردد. حجاب در واقع مانع ورود جذابیتهای جنسی و تحریک کننده به روابط اجتماعی است و عامل عزت زن و سلامت جامعه به شمار میآید.
**آقای کلهر در این مصاحبه رنگ سیاه چادر را نشأت گرفته و وارد شده از مجالس تشریفاتی غرب در زمان حضور ناصرالدین شاه دانسته است. در این باره نظرتان چیست؟
بنده توجه ایشان را به معماری و تزیینات کلیساهایی جلب میکنم که بسیار پیشتر از ناصرالدین شاه در غرب ساخته شدهاند. در این کلیساها حضرت مریم(سلامالله علیها) با چادر سیاه و پوشش کامل به تصویر کشیده شده است. بنده تعجب میکنم چه طور ممکن است کسی این تصاویر را ندیده باشد آن وقت ادعا کند چادر سیاه از محافل اشرافی زنان غرب میآید.
نکتهی دیگری که باید به آن اشاره شود این است که اگرچه در گذشته چادر به عنوان حجاب شهرنشینی مطرح بوده – اکثریت مردم در آن زمان عشایر و روستایی بودند و زنان چادر سرشان نمیکردند- اما حجاب روستایی یا عشایری تمام دستورات اسلام دربارهی پوشش را رعایت میکرده است.
**ادعای دیگر در این باره این است که رنگ سیاه مخصوص یهودیها است؟!
این شاید به یک معنا درست باشد اما نتیجهی غلطی از آن گرفته شده است. ریشهی تمامی ادیان الهی یکی است و اسلام، مسیحیت و دین یهود تحریف نشده بر مسألهی رعایت حجاب و پوشیدگی توجه دارند. همچنان که گفته شد حضرت مریم(سلامالله علیها) در عمده تصاویر باقی مانده از وی با چادر سیاه به تصویر کشیده شده است. به فرض اگر میان یهودیان و مسیحیان چادر سیاه رواج داشته به خاطر این است که این دو از ادیان الهی هستند.
**شبههی دیگری که در این باره مطرح شده این است که حجاب در دورهی زرتشت و هخامنشیان بسیار کاملتر از اسلام بوده و به نوعی اسلام حجاب زن را سبکتر کرده است.
حجاب زنان نمیتواند کاملتر از آنی باشد که اسلام بر آن تأکید کرده است. البته به یک معنا اسلام بسیاری از قید و بندهای دوران ایران باستان را از پای زنان باز کرد اما نباید این صورت مسأله تحریف گردد. در آن دوران به زنان اجازهی حضور و فعالیت اجتماعی داده نمیشد. اسلام اجازه داده است که زن در فعالیتهای مفید و مؤثر اجتماعی شرکت کند. در این میان برخی تصور میکنند حجاب یکی از موانع حضور زنان در جامعه است، در حالی که اگر کمی چشمهایمان را باز کنیم و غرضورزیها را کنار بگذاریم، مشاهده خواهیم کرد که به حق حجاب وسیلهای است که حضور زنان در فعالیتهای اجتماعی همراه با حفظ شأن و منزلت آنها را میسر میسازد بدون آن که پای جذابیتهای فیزیکی وسط کشیده شود.
جالب این جاست که در همین مصاحبه رنگ مشکی حجاب را نشانهی تکبر دانستهاند. اتفاقاً اسلام این غرور را تأیید میکند. امام علی(علیهالسلام) در حدیثی میفرمایند:«بهترین خصلتهای زنان، بدترین خصلتهای مردان است.» ایشان اشاره میکنند که زنان اگر مغرور باشند خود را در اختیار نامحرم قرار نمیدهند. حجاب از مظاهر اعتماد به نفس زنان است، اگر زنی این اعتماد به نفس را نداشته باشد، بازیچهی دست هوس بازان میشود.
متأسفانه حجاب همیشه بازیچهی دست سیاستمداران بوده است. به هر حال این اتفاق نشان داد که باید بیشتر از پیش هوشیار باشیم زیرا دشمن در اردوگاه خودی کمین کرده است و این مسأله هوشیاری بیش از پیش مردم و مسؤولین را میطلبد. باید با این اقدام برخورد جدی شود و تدابیری اندیشیده شود تا دیگر شاهد تکرار این گونه مسائل در کشور نباشیم و کسی جرأت نکند از درون دولت به ارزش های دینی و اعتقادی مردم توهین کند و به راحتی آن ها را زیر سؤال ببرد.
منبع :گروه فرهنگی – اجتماعی برهان