به گزارش جهان، روحانیستیزی فرقانیان در شرایطی که انقلابی عظیم به رهبری روحانیت در شرف پیروزی بود، جسارتی میطلبید رازآلود، چه آنکه تمامی منتقدان روشنفکر و روحانیت نیز پیش از آن، لااقل میان طیف مطلوب و نامطلوب خود در این قشر، مرز کشیده بودند و بر همه یک حکم نمیراندند. در واقع رهبران فرقان علاوه بر کینههای شخصی خود از برخی علمای شاخص تهران و مدیران حوزههای علمیه این شهر، این جسارت را از حملات فرد یا افرادی به روحانیت و تلاش آنان در بیاعتبار کردن عنصر تخصص در دینپژوهی میگرفتند. نکتهای که تا کنون به علل مختلف مغفول مانده […]